In april vorig jaar schreef ik over de kostbare fout die ik maakte door een foto van internet te halen zonder dat de rechten op die foto’s van tevoren waren geregeld. Ik werd benaderd door een advocatenkantoor dat als enige werkzaamheid heeft het aanschrijven van partijen die foto’s van fotograven gebruiken zonder hun toestemming. Ik was gedwongen om alsnog de (hoge!) licenties en daarnaast ook nog een schadevergoeding te betalen. Uit de gepubliceerde uitspraken bleek dat de rechter in een dergelijk geval vrijwel steeds de eis toewijst. Soms wijst hij daarbij een lagere schadevergoeding toe of stelt de licentie op een lager bedrag, maar de eis wordt toegewezen.
Het is goed mogelijk dat als u zo’n aanschrijving ontvangt, u denkt dat het zo een vaart niet zal lopen en weigert om te betalen. Dat kan een kostbare vergissing zijn. Zoals hiervoor aangegeven zal de (kanton) rechter in het algemeen de vordering van de fotograaf toewijzen. Het venijn zit dan in de proceskostenveroordeling. Het procedurerecht voor intellectuele eigendomsrecht wijkt namelijk af van het procedurerecht voor andere rechtsgebieden, waardoor er veel meer kosten kunnen ontstaan dan in een gewone vorderingszaak.
Voor procedures over intellectuele eigendomsrechten is in de wet opgenomen dat degene die een procedure verliest, de volledige proceskosten moet betalen. Dat betekent dat de rechter niet de standaard (lage) wettelijke proceskostenvergoedingen in het vonnis opneemt, maar de daadwerkelijk gemaakte proceskosten. Die lopen per procedure op tot duizend euro of meer. Een anotator in het blad Mr. waarschuwde hiervoor en noemde de handhaving van foto auteursrechten op internet een winstgevend businessmodel voor sommige fotografen en hun advocaten.
Controleer dus uw website op foto’s waarvan u de herkomst niet kent, en verwijder deze. Een abonnement op een fotodienst of zelf foto’s maken is veel goedkoper dan een aanschrijving afwachten!